Ulan Beetle

Dag 17: Nog steeds Turkmenistan

We hadden bij het passeren van de grens gehoord dat de grens dat in ons visum staat gesloten is. We hadden alleen net een dag daarvoor ons visum gehaald in Mashhad en zaten in dubio wie we gingen geloven. We besloten naar de grensovergang te rijden die in ons paspoort staat want de andere grensovergang is slechts 100 km oostelijker dus geen probleem als we daar uiteindelijk toch heen moeten. Helaas: verkeerde keuze.

De weg tot de afslag waar we de keuze voor grenspost moesten maken was wel oké, maar daarna was ‘weg’ een te groot woord voor waar we overheen moesten. Het asfalt was volledig kapot gereden door de vrachtwagens in combinatie met de warmte. Punten, kuilen, gaten, hobbels alles zat er in. Hele stukken hebben we door de berm en over onverharde wegen gereden die parallel aan de weg waren. We hebben 7 uur over slechts 140km gedaan en bij de grens aangekomen bleek deze inderdaad dicht. Argh!!

De andere grenspost was via een prima weg te bereiken alleen was het al veel te laat en we waren gesloopt. We besloten in een wat duurder hotel te overnachten en een restaurantje uit de Lonely Planet te kiezen. We eindigden bij een ander restaurant dan gepland doordat onze hotelportier ons niet helemaal begreep maar het was wel best.

De Turkmenen zijn hele bijzondere mensen. Bijna alle vrouwen lopen in gekleurde enkellange jurken. Sommige zijn meer traditioneel en andere wat moderner. De dames in westerse kleding zagen we sporadisch. Ze waren allemaal vriendelijk maar erg introvert en bedeesd. De enige Turkmenen die uit zichzelf naar ons (vooral Ulie) kwamen waren dronken. De hotelportier en bewaker, beide iets jonger dan wij, waren spraakzamer maar meer dan de weg vragen zat er niet in qua Engels. Later in Uzbekistan begrepen we dat Turkmenistan alle gas die ze winnen verkopen aan China en ze daardoor volledig selfsupporting zijn. Hierdoor hebben ze weinig aan goede contacten met andere landen en hun bewoners.

Dit façadeland heeft een hele nare sfeer en we voelen ons hier niet thuis. Extra vervelend dat we het niet gered hebben tot de grens. Morgen hopelijk wel..