In alle vroegte stonden we op om als eerste een rondje op het circuit te rijden en daarna direct door te scheuren naar de trein. De meeste ralliers blijven de tweede nacht in Brussel maar wij moeten nog langs Frankfurt om ons laatste visum aan te vragen dus moeten in een iets hoger tempo starten dan de rest. Het blijkt dat onze feestjes organisatie nog lagere punten haalt qua punctualiteit dan wij en om 10 uur was er nog geen auto op het circuit. De eerste moeilijke beslissing: vertrekken en het rondje missen of blijven en de trein missen en dan gelijk midden in de nacht in Frankfurt aankomen? Ratio won dus we namen de rattentaxi en hebben stipt de trein gehaald, ondanks een portie Fish & Chips in Hastings (en dankzij onze route binnendoor ook nog de mega drukte omzeild).
Op vertrouwd terrein zijn we in 1 ruk doorgereden naar Frankfurt om morgen de een na laatste ambassade te bezoeken en daarna door naar Praag voor het volgende feestje.
Zo langzaam aan beginnen we onze Ulan Beetle te leren kennen. Een nieuw geluidje valt daardoor gelijk op. De dynamo heeft met de nieuwe koolborstels nog geen kuren gehad. Alleen stationair draaien begint weer iets lastiger te worden. De kever stuurt ook heel erg zwaar en we denken dat dit misschien nog verholpen kan worden. Omdat we morgen (maandag) toch in het land van de Volkswagens zijn, gaan we na de ambassade op zoek naar een vw garage. En misschien nog een extra setje koolborstels meenemen?
De kever trekt ook veel bekijks. Onderweg veel duimpjes omhoog en zelfs een Franse motorrijder die bij het stoplicht in Frankrijk ging vertellen dat hij 4 jaar geleden een witte kever had. Alleen lastig als mensen gaan seinen met hun lampen. Vinden ze de auto leuk of is er een lampje stuk? Wendie begint er een hobby van te maken om mensen te fotograferen die Ulan Beetle fotograferen. Gisteren en vandaag hebben we ook de auto nog gepimped met extra stickers!
