Om 5 uur schrikken we wakker van een knetterhard gezang. Het reuzenrad waar wij onder liggen te slapen is niet alleen het huis van de beheerder van het park maar heeft ook een paar luidsprekers. Uit deze luidsprekers komt een prachtig maar heel hard gezang. Welkom in the Islamic Republic Iran.
Wendie moet wennen aan constant haar haren semi bedekt te hebben als ze ergens heen gaat. Dus ook de tent uit moet ze gelijk een hoofddoekje op. Dit is vooral onhandig. Met brandende zon doet ze vaker iets op haar hoofd om geen zonnesteek te krijgen maar in Iran wordt het bijna obsessief om de doek op z’n plek te houden. Een paar dagen is dit te doen, maar logisch dat sommige meiden er helemaal gek van worden. Het voelt niet raar om een hoofddoekje te dragen, ook niet op de wat progressievere manier die Wendie haar voorkeur heeft met nog wat haar zichtbaar. In Iran lopen vrouwen van bedekt in een soort matras (helaas geen foto’s gemaakt, we dachten dat we ze nog vaker gingen zien) tot een klein sjaaltje over de achterkant van het haar. Alleen in de belangrijke moskeeën wordt een chador verplicht (inwikkelen in een laken net zoals je als kind wel eens doet).
De Zweden hadden koffie gemaakt en na een gezamenlijke bak gaan we ieder ons eigen pad. De jongens kunnen echt veel sneller met hun auto en ze hebben 2 weken minder om aan te komen dus ze moeten ook goed doorrijden.
We besluiten om het advies van Hossein de tourguide te volgen en kiezen de weg die langs de grens van Azerbaijan naar de kust van de Kaspische Zee gaat. Dit is een prachtige weg door de bergen. Absoluut een aanrader! Het verkeer is nog steeds chaotisch, maar minder erg dan in de stad. We komen rond de schemering aan in Astana en gaan op zoek naar een hotel. Booking.com heeft niet zoveel opties hier..
Bij Astana is een stuk strand wat erg populair is en daar is het dan ook erg druk. We ontdekken dat Iran vooral in de avonduren als het afgekoeld is tot leven komt. We hebben honger en zoeken iets om te eten. Met handen en voeten vragen we of ze ook een hotel weten. Ze wijzen ons naar een hotel in de buurt van de kust. Daar krijgen we niet een kamer aangeboden maar een hele suite! Inclusief keuken en woonkamer. Niet al te goedkoop maar een tent opzetten zien we nog niet zitten dus we gaan akkoord. Als we in bed kruipen voelen we wat zandkorreltjes en als we nog een keer goed kijken zien we dat het beddengoed niet echt schoon is. Arne gaat schoon beddengoed halen en hij komt tot de conclusie dat de wasmevrouwtjes niet zo goed zijn in hun werk. We hebben echter een prima nacht!
