We moeten nog 300 kilometer onverhard en ook met een herstelde Ulie duurt dit wel 2 dagen. Na 50 kilometer merken we dat Ulie weer flexibel begint te worden, dus helaas moeten we wat rustiger aan doen blijven doen. De Duitsers hadden een BBQ mee dus zijn ze in alle vroegte kip en kolen gaan halen bij de supermarkt. Onderweg komen we Pascal weer regelmatig tegen. De eerste 100 kilometer worden we verwend met fijn asfalt alleen daarna houdt de weg op. We zien nog wel een stuk onverharde weg, maar daarna gaan we weer offroad en moeten we de sporen volgen van auto’s die ons voor zijn gegaan.
Hier wachten we 20 minuten op de Duitsers. We beginnen ons bijna zorgen te maken wanneer ze bij ons komen. Ondertussen is er een Mongools konvooi gestopt om naar de kever te kijken. Ze stellen ons gerust dat we geen rivieren meer over hoeven te steken zonder brug. De Duitsers waren bij Pascal gebleven die blijkbaar een lekke voorband had. Ze hebben hem geadviseerd om terug te rijden, 2 offroad banden te kopen en dan pas de rest te rijden, maar Pascal is net zo eigenwijs als wij allemaal dus hij is doorgereden.
Op het stuk onverhard gaan we rustig lunchen want dit hebben we gisteren overgeslagen en dat merkten we aan onze energie. Op het moment dat we zo goed als klaar waren met lunchen kwam Pascal bij ons. Hij was gevallen met zijn motor en een local had hem geholpen met opstaan. Hij was helemaal gaar! Wij vinden met 2 chauffeurs in een auto al lastig rijden, dus we kunnen ons amper voorstellen hoe zwaar het voor hem moet zijn in zijn warme motorpak op een stadsmotor met zijkoffers. Het bier van gisteravond zal ook niet echt helpen natuurlijk. De Duitsers willen nog wat mooie films maken van Pascal en moeten hem daarna nog een paar keer omhoog helpen, waarna ze besluiten dat we niet op hem kunnen wachten.
We hebben met de Duitsers afgesproken dat we tot 7 uur doorrijden, of als we na 6 uur een yurt zien dat we daar dan gaan proberen te overnachten. Drie minuten na 6 uur rijden we langs een riviertje en daar zien we een aantal yurts bij elkaar! Precies op het juiste moment dus. Drie van de vier zijn dolenthousiast; Fabian ziet het niet zo zitten maar wil de pret ook niet drukken. We proberen te vragen of we onze tent op mogen zetten bij hun yurts, maar het verschil tussen het uitbeelden van een tent en een yurt is natuurlijk niet zo groot. We nodigen onszelf dus eigenlijk half uit om binnen te komen en we krijgen thee met melk aangeboden. Het duurt niet lang of er komt een kommetje met witte blokken bij. De witte blokken hebben iets weg van zeep en Arne en Sebastiaan nemen braaf een stuk aan. Om het goede voorbeeld te geven doopt Sebastiaan het in zijn thee en kauwt een half blok weg! Later ontdekken we dat dit waarschijnlijk gefermenteerde paardenmelk is geweest.
Onze gastfamilie heeft een heel schattig dochtertje dat we ballonnen geven. Ze is meteen de link tussen ons en hen want zij spreken geen woord Engels en wij geen woord Mongools. Tot nu toe konden we ons best goed redden in de verschillende landen en hadden we snel een paar woordjes onder de knie maar Mongools is een hele moeilijke taal. Hij heeft iets weg van Koreaans. De Lonely Planet die we mee hebben helpt ook niet heel erg. We beelden uit dat we graag blijven slapen en moeders maakt alvast de bedden op. De BBQ gaat aan en de kip gaat erop en Wendie maakt nasi goreng als bijgerecht. We brengen de familie ook een bordje en ze vinden het erg lekker! De laatste rijst wordt door het dochtertje binnen no time naar binnen gewerkt. Misschien eten ze niet zo vaak rijst?
Even later begint het wat drukker te worden. Een motor met 2 tienerjongens komt aanrijden, haalt iets uit een yurt en gaan weer weg om even later met 2 tienermeiden terug te komen. Voor ons is het gissen wat de relatie was maar we vermoeden dat dit ook kinderen van het gezin zijn. Ze kwamen alleen niet naar ons toe om gedag te zeggen. Het kwam op ons onbeleefd over, maar misschien is dit juist heel respectvol voor hen of hadden wij naar hen toe moeten gaan. Het kan ook zijn dat we hun slaapplek in hebben gepikt natuurlijk. De familie heeft een heleboel geiten, een paar koeien en 1 paard. Een van de koeien heeft een kalf en als deze wil drinken bij de moeder rent iedereen naar ze toe om dit tegen te houden. Anders dan in Nederland blijft het kalf dus bij de moeder na de geboorte alleen wordt de koe snel gemolken zodat het kalf de melk niet kan drinken.
Na al het eten en werken geven we de man nog wat wodka en bier. Hij begint wat opener te worden en we laten ze onze Lonely Planet lezen. Super interessant natuurlijk om over je eigen land te lezen (plaatjes kijken want ze kunnen geen Engels). De Mongoolse woordjes achterin doen het ook goed. Vooral de zin die wij meerdere keren proberen uit te spreken maar niet overkomt: “I hope your animals are fattening up nicely”. Het dochtertje vindt dat we de afwas moeten doen dus gaat ze warm water halen bij haar moeder. Iedereen vindt haar superschattig.
Om 11 uur duiken we ons bed in. Tot nu toe was het allemaal net zo romantisch als we hadden verwacht, echter het slaapgedeelte is volledig het tegenovergestelde. De yurt ruikt naar een mix tussen de gefermenteerde melk, hond en geit, de familie heeft geen stromend water dus plassen doen ze naast of tegen de yurt aan en de lakens waar we op liggen maken de grond niet heel veel zachter. Fabian die op het bed sliep vertelde dat hij eigenlijk op twee ijzeren stangen sliep en daarnaast was het bed 40cm te kort. Wendie vindt ergens halverwege de nacht nog een insect in haar slaapzak en de hele avond horen we de honden blaffen en de geiten trakteren ons op een scheetconcert. Niet heel romantisch, totaal niet comfortabel, maar wel onvergetelijk en blij dat we dit gedaan hebben!
