Als we ‘s ochtends wakker worden is de Duitse Mongoolse meneer al vertrokken. Wij pakken snel in en gaan weer de weg op, maar we wilen pas na 10 uur aankomen want dan gaat de officiële finish pas open. Beiden zijn we goed moe en na een kleine strijd over wie de auto naar de finish mag rijden besluiten we wat leuke muziekjes op te zetten. Hoe dichter bij Ulan Ude we komen hoe meer het gaat kriebelen.. We hebben gewoon de kever vanuit Nederland, via Engeland, door Europa, door centraal Azië, door Mongolië naar de finish in Oost Siberië gereden!
Wanneer we bijna bij het plein zijn waar het grootste Lenin hoofd van de wereld staat wordt er al getoeterd naar ons door een aantal Russen. En daar is het podium! Vol toeterend rijden we er op af! Gehaald!! Op de foto, iemand van de organisatie die ons uitlegt wat we nog meer moeten regelen en dan is het gedaan. Ons grote avontuur zit er op. De auto doet het nog, wij doen het nog, onze relatie doet het nog 
Alles wat we nu nog moeten doen is de auto leeghalen, wat een grote ellende gaat worden want we hebben natuurlijk nog steeds veel te veel spullen ook al hebben we het tweepits gasfornuis en de gasflessen al op de finish kunnen verkopen aan een ander team die terug naar huis gingen rijden. Omdat we het goede gereedschap van Arne mee hebben genomen willen we dit ook mee terug nemen. Dat wordt nog leuk!
De organisatie heeft in een kroeg tegenover het plein geregeld dat er een speciaal Mongol Rally menu en bier is. Daar worden de sterke verhalen uitgewisseld. Hier horen we over een team met 2 Britse jongens die overdag in Kazachstan een steen op de weg raakten, daarna een niet handige manoeuvre deden om weer de weg op te komen en over de kop vlogen. De bestuurder heeft twee hechtingen gekregen en besloot dat ze wel naar de finish moesten! Daar aangekomen met hun nummerplaten om wel een echte finishfoto te maken, blijkt dat een Roemeens / Canadees team waarmee ze al een paar uur bier zaten te drinken ineens extreem blij was om ze te zien toen ze hoorden hoe hun team heette. Het over de kop gevlogen team heet namelijk Marco Yolo en een van de Roemenen wordt binnenkort vader van een zoontje. Hij vond de naam Marco Yolo zo briljant dat hij zijn vrouw voor heeft gesteld om hun kind Marco te noemen.
Ook hoorden we van een Nederlands team, Going Postal, dat ‘s nachts is gaan rijden in Mongolië en een kameel die plots overstak niet meer kon ontwijken en nu allebei met nekletsel in het ziekenhuis liggen. Of het team met dat op Ulan Ude vliegveld het goedkoopste ticket heeft gekocht dat ze konden vinden en dat blijkt naar Zuid-Korea te zijn. Of het team dat zo graag terug naar huis ging ivm een aanstaande eigen bruiloft dat ze het duurste ticket hebben gekocht en nu via Beijing naar Londen vliegen.
Wij gaan in ieder geval nog een paar dagen vakantie vieren in Ulan Ude, ruzie maken over welke spullen we mee terug nemen met het vliegtuig, welke spullen we in de auto laten en welke we weg gaan geven. Daarnaast moeten we natuurlijk nadenken over wat we in hemelsnaam volgend jaar moeten gaan doen om dit avontuur te toppen..
Tips zijn welkom!